Ateşbaz

Uzaklaşmak istedim o şehirden
Akşamlarından sokaklarından evlerinden
Kalmak alışmak demekti
Alışmaksa ölüme yatmak

Hazır değilim ölüme sana alışamam
Alışamam bağlanmaya zaman dilimlerine
Bin yıllık doğrulara yanlışlara alışamam
Boğulurum susuz kuyularda oturamam
İçimdeki ateşi söndüremem ateşbazım ben
Uzak kalamam ateşlerden ve sevgıden
Böylesine sevilmelere de alışamam

İnanmıyorsun biliyorum anlamıyorsun
Aykırı katmanlaşmalara yollara
Soru sormalara inanmıyorsun
Kuşku duymalara tartışmalara
Karın doymaz torba dolmaz diyordun
Yine öyle söyle boşver aldırma

Soran olursa dudak büker gülersin
İşe yaramazın biriydi o serseriydi dersin

Bu yazı Şiirler kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.