Benim dedem Çanakkale’de yatar
Kim bilir neresinde
Eşimin dedesiyle karışmışlar toprağa
Ne adları anılır
Ne mezarları bilinir
Onlar bizimle yaşar
Biz ölünce kayıtları silinir
Dedem son mektubuna
Bir de dörtlük eklemiş
Her gelen bir yazı yazmış
Kararmış duvarın yüzü
Dünya bir değirmen olmuş
Sonunda öğüttü bizi?
‘Anadolu toprağı’ deyice
Çorak bir tarla canlanır kimilerinin gözünde
Çanakkale’de
Sakarya’da
Güneydoğu’da
‘Can’ları kalanlar için toprak
Yirmi yaşında dul kalmış kadınlar
Bır yaşında yetim çocuklar
Dayanılmaz acılar
özlemler
yoksulluklardır
Kahramanlık sizin için ne anlama gelir bilemem
Kılıç mı
kalkan mı
tüfek mi
kan mı
Benim için geride kalanların sonsuz dayanma gücü
Çocuk yaşta annelerle tükenmiş dedelerin
Yetimlerine kol kanat gerişi
Onları bir nakış gibi sevgiyle işleyişidir
O yiğit erkeklerin ve yürekli kadınların
Ne heykelleri dikilir ne öyküleri bilinir
Onlar bizimle yaşar
Biz ölünce
Bu dünyadan kayıtları silinir